روز 16 شهریور روز وبلاگستان فارسی بود. دلیل انتخاب این تاریخ ثبت اولین نوشته وبلاگی ایرانی در سال 1380 بود.  وبلاگنویسی  بعد از در ایران گسترده تر شد و به همین ترتیب کم کم وبلاگ هایی با موضوع کوه نویسی پدیدار شدند.

وبلاگ هایی پدیدار شدند که در طول هفته آپدیت می شدند و عکس ها و گزارش هایی از آخر هفته خود را منتشر می کردند. این وبلاگ ها کم نبودند ولی مخاطبان وبلاگی کوه تغییر رویه داده بودند، دیگر خواندن گزارش های کوه عادی راضی‌شان نمی‌کرد، بیشتر آنها، حالا مستقلا منابعی را دنبال می کردند که اطلاعات دقیق تر و علمی تر و به روز تری را در اختیارشان قرار دهد.  در کوهنویسی تحلیل‌ها و مطالب جدی‌تری را جستجو می‌شدند، دیگر یک نام وبلاگ شاعرانه یا دخترانه کنجکاوشان نمی‌کرد.

جنگ و جدل ها، دوستی ها و آشنایی ها، ازدواج ها و طلاق ها در بطن این وبلاگستان با موضوع کوه و کوهنوردی صورت میگرفت و ادامه داشت. فضای وبلاگ نویسی و کوه نویسی میزبان انسانهایی شده بود که می توانستند با مطلبی و مقاله ای موجی را در فضای کوهنوردی کشور راه بیاندازند.

این وبلاگ ها با گردهمایی هایی متنوع مثل "کافه کوه " و " صعود قلم " به آرامی توانست جای پای خود را در جامعه کوهنوردی مستحکم کند و نقش پر رنگی در فضای کوهنوردی داشته باشد. تمام مقالات دنیای کوه نویسی بی هیچ چشم داشتی منتشر می شد و تنها انرژی ادامه کار تعداد کامنت ها و پیشنهادات تبادل لینک بود که باعث می شد نویسنده باز هم به نوشتن ادامه دهد.

ولی متاسفانه امواج سونامی پشت سر هم به ساحل کوهنویسی رسیدند، اول از همه از دست رفتن حجم بزرگی از دیتا بیس سیستم وبلاگی بلاگفا که ماه ها طول کشید و بعد از بالا آمدن وبلاگ ها دیگر خیلی از مطالب خاطره انگیز و مهم را در اختیار نداشتیم. پس از مدتی همین اتفاق برای پرشین بلاگ افتاد و در ادامه سیستم های وبلاگی دیگر به ترتیب کلا خدمات خود را قطع کردند ... وبلاگ ها به ترتیب حذف شدند و جانی برای شروع دوباره وبلاگ نویسی در خانه ای جدید نماند.

در همین زمان که وبلاگ ها بی رمق شده بودند فضای مجازی موبایلی پدیدار شد و تیر آخر بر پیکر کوه نویسی زده شد. حالا افرادی را داریم فقط عکسی از خود می گیرند و متنی کپی شده و گاها نامعتبر از شاعری را به آن افزوده و منتشر می کنند و خود را کوه نویس می نامند.

کافه کوه با تصمیم چند نفر به یک باره از هم پایشید و دیگر هیچ کسی انتظار آخرین پنجشنبه ماه را نمی کشد و صعود قلم از آرمانی که برایش‌متصور‌شده بود خارج شد و تبدیل به ابزاری برای گسترش تفکرات افرادی خاص شده است.

هستند هنوز کسانی که وبلاگ می نویسند ولی آنها شمعی هستند در تاریکی ...

 

 

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

دیدگاه‌ها  

0 #2 فرشته 1401-06-24 09:30
سلام بهرام، وقت بخیر
در پاسخ اون متن روز وبلاگستان دو بار جواب ارسال کردم نمیدونم رسید یا نه چون چیزی ننوشت.اینجا هم میگذارم که بخونی.
سلام بهرام. سپاس از یادآوری این روز و همینطور حال خوبی که با مرور خاطرات گذشته کردی.
در ارتباط با صعود قلم نوشتی که "تبدیل به ابزاری برای گسترش تفکرات افرادی خاص شده"، لطفا به جهت روشن شدن موضوع بیشتر توضیح بده. بعنوان کسی که تو این عرصه فعالیت دارم خوشحال میشم که از دیدگاه ها، نظرات و انتقادهای کوهنویسان و صاحبان قلم بهره ببرم .
گاها صحبت های دوستان رو در قالب جملاتی اعتراض آمیز و یا انتقادهای تند و خشن می شنوم و می خونم،ولی جایی ندیدم کسی بیاد خیلی واضح و مستدل در مورد وضعیت کنونی صعودقلم صحبت کنه و ایرادات کار رو بگه. کسی رو ندیدم بیاد بگه من هم در کنارتون هستم و "با هم" کار رو "بهتر" پیش ببریم. متاسفانه خیلی خوب انتقاد می کنیم و تیشه به ریشه می زنیم. پسندیده تر و بهتر اینه که باعث رشد و تشکیل ریشه و برگ جدید بشیم تا "ریشه کنی"!
این را هم اضافه کنم که ما هم می تونستیم مثل بقیه با دلایل شخصی! کنار بکشیم ولی موندیم و ادامه دادیم...
کافه کوه هم به موقع خودش فضای خوب و مناسبی بود،ولی با کم اقبالی دوستان از هم پاشید.
و و اینکه: صعودقلم انحصاری نیست و متعلق به همه کوهنویسانه ، پس انتظار داریم همه اون هایی که دغدغه این کار رو دارن آستین بالا بزنن و با همیاری و همت والا در این عرصه تاثیرگذار و مفید باشن و اسن تشکل مستقل رو به جایگاه والای خودش برسونن. کسانی که در طی این سال ها چراغش رو بی منت و خالصانه روشن نگه داشتند کار بزرگی انجام دادند و تا اونجا که میدونم شدیدا مایل هستند نیروهای تازه نفس و خوش ایده و باانگیزه بیشتر بیان و کار رو تحویل بگیرن.
باز هم ممنون که یاد کردی
0 #1 فرشته 1401-06-23 16:15
سلام بهرام. سپاس از یادآوری این روز و همینطور حال خوبی که با مرور خاطرات گذشته کردی.
در ارتباط با صعود قلم نوشتی که "تبدیل به ابزاری برای گسترش تفکرات افرادی خاص شده"، لطفا به جهت روشن شدن موضوع بیشتر توضیح بده. بعنوان کسی که تو این عرصه فعالیت دارم خوشحال میشم که از دیدگاه ها، نظرات و انتقادهای کوهنویسان و صاحبان قلم بهره ببرم .
گاها صحبت های دوستان رو در قالب جملاتی اعتراض آمیز و یا انتقادهای تند و خشن می شنوم و می خونم،ولی جایی ندیدم کسی بیاد خیلی واضح و مستدل در مورد وضعیت کنونی صعودقلم صحبت کنه.
این را هم اضافه کنم که ما هم می تونستیم مثل بقیه با دلایل شخصی! کنار بکشیم ولی موندیم و ادامه دادیم...