هلیاس میلریو دارای کلنگ طلایی در ایجاد مسیری جدید در نوپسته در همراهی با سایمون ولفرینگر و چارلز دوبولوز، هر سه از کشور فرانسه، در تلاش برای گشایش مسیری جدید بر ماناسلو است.

مسیر نرمال ماناسلو اکنون تا قله ثابت گذاری شده و بیش از 700 نفر (به گفته آلان آرنت 1000 نفر) در آرزوی رسیدن به قله در روزها و هفته های آینده هستند. ماناسلو همیشه در پاییز محبوب بوده اما امسال انگیزه ای مضاعف اینهمه جمعیت را به خود جلب کرده که صعود از "قله واقعی" است.

بعد از انتشار مقاله ابرهارد یورگالسکی وقایع نگار هیمالیانوردی از سایت هشت هزارمتری ها مبنی بر اینکه اکثر اعضای باشگاه هشت هزارمتری ها قله واقعی ماناسلو را صعود نکرده اند، رالف دوموویتس نیز راهی این قله شده. یال منتهی به قله بسیار خطرناک و دشوار است و دشواری تعیین بالاترین نقطه موجب سردرگمی عمومی شده بود. قله واقعی به سختی دارای فضای لازم برای ایستادن چند نفر به طور همزمان است و یال آن امکان عبور همزمان از هر دو جهت را فراهم نمی کند، به همین دلیل شرپاها مسیری برای فرود ابداع کردند که دوباره از این یال خطرناک عبور نمی کند بلکه انشعابی است که مینگماجی سال گذشته آنرا ایجاد کرد.

تیم فرانسوی ها از شیبی متفاوت قصد ایجاد مسیری جدید دارد، میلریو در شبکه های اجتماعی در مورد شروع این برنامه گفته:

"پنج سال است که به نپال نیامده بودم، آخرین بار سال 2017 با بن گوئیگنت و فرد دگوله در جبهه جنوبی نوپتسه بودیم که بعد از سه سال تلاش یک مسیر فوق العاده ایجاد کردیم و برای این صعود دشوار به سبک آلپاین کلنگ طلایی دریافت کردیم، می توانم بگویم که اینجا چندان تغییری نکرده، خیابانهای کاتماندو همیشه به همان اندازه چشمگیر است.

این بار با سایمون ولفرینگر و چارلز دوبولوز تیم را تشکیل دادیم تا مسیری به سبک آلپاین بر ماناسلو (8167 متر) ایجاد کنیم. از یالی که قرار است روی آن تلاش کنیم اطلاعات بسیار کمی داریم وممکن است انجام آن غیرممکن یاخطرناک باشد اما من با تواضع فراوان، پرسش های فراوان، ترس ها و شجاعت فراوان به دامنه های این غول نگاه می کنم. به هر حال اگر بتوانیم پایمان را روی کوه بگذاریم دیگر مابقی مهم نیست. ما منطقه جدیدی کشف خواهیم کرد و با افراد جدیدی در برنامه ای باشکوه ملاقات خواهیم کرد، ماناسلو معمولا از سمت شمال شرقی که مسیر نرمال نامیده می شود، صعود می شود. دومین مسیر پرطرفدار با فاصله زیاد در جبهه جنوبی است. مابقی مسیرها چه از سمت شمال غربی یا جنوب شرقی کم تردد هستند. تنها چند مسیر وجود دارد که هرگز در سمت غرب تکرار نشده است."

منبع خبر: desnivel منبع تصویر mountainblog

در خبرها آمده است که امسال تیم های متعددی در صدد ایجاد مسیرهای جدید در هیمالیا و برون رفت از کسالت ناشی از صعودهای تجاری خواهند بود، بعنوان مثال ایجاد مسیری جدید در جبهه شمالی کارون کوه، اولین تلاش بر ژانوی شرقی، تلاش تیم امریکایی ها برای دومین سال متوالی بر ژانوی اصلی جبهه شمالی، حضور برادران هوبر و تیمی از کشور لهستان که آدام بلیسکی نیز در میان آنها است در غروال هیمالیا، ایجاد مسیری جدید بر ماناسلو توسط تیمی از کشور فرانسه و ... اما فعلا فقط اطلاعات ژانوی شرقی بدین شرح منتشر شده:

تیمی از کشور اسپانیا شامل میکل زابالزا، اکاتیز مایز، آیکر مادوز و میکل اینوریزا در صدد اولین صعود از قله بکر ژانوی شرقی یا کومباخارنا به ارتفاع 7468 متر در منطقه کانچن جونگا است. کوهی مستقل که نباید با جبهه شرقی ژانو اشتباه گرفته شود. این تیم در حال حاضر در نپال است. ژانو سالهاست که در ذهن میکل زابالزا حضوری ثابت دارد، دقیقا به مدت 16 سال، زمانی که آنرا از دامنه جنوبی کانچن جونگا مشاهده کرد. سبک تیم زابالزا که در تعادلی کامل از تجربه و نیروی جوان بسر می برد، آلپاین است و قرار است که مسیر اسلوونیایی ها در سالهای 1991 و 1992 را دنبال کنند که تا ارتفاع 7000 متری جبهه جنوب غربی پیشروی داشتند اما این تیم هشدار داده که مسیر شامل طول هایی با شیب نود درجه از یخ و سطحی ترکیبی تا M5 است، در هر صورت احتمال تغییر مسیر بستگی به شرایط نیز وجود دارد. کمپ اصلی آنها در یخچال یالونگ نزدیک به کمپ اصلی کانچن چونگا خواهد بود.

زابالزای 52 ساله مانند مابقی اسپانیایی هایی همچون خوان اویارزابل، آلبرتو اینوراگی یا ادورنه پاسابان عضو باشگاه هشت هزارمتری ها نیست اما رزومه ای دارد که حکایت از روحیه ای ماجراجویانه است :

صعود به قله شمالی گاشربروم 4 به ارتفاع 7915 متر

ایجاد مسیری جدید تا قله مرکزی برودپیک به ارتفاع 8013 متر

مسیری جدید در دراگ ناگ ری به ارتفاع 6801 متر

یال غربی چاملانگ

که همگی به غیر از گاشربروم 4 به سبک آلپاین بوده، دیگر تلاش های او در قالب تیم ملی اسپانیا در دهلیز هورنبین، تیغه غربی ماکالو و تراورس گاشربرومها بوده.

اکاتیزمایز نیر دیواره نوردی است که در سبک اسپرت تا درجه 9 و در سبک کلاسیک تا درجه 8 صعود داشته و در کنار اینها یخنوردی و صعودهای ترکیبی نیز انجام داده، اعضای جوانتر تیم، آیکر مادوز و میکل اینوریزا در آلپ، پامیر و قفقاز تجربه کسب کرده اند.

منابع خبر و تصاویر : desnivel و explorers

روز گذشته خبری در فضای مجازی منتشر شد که تعجب همگان را برانگیخت. ظاهرا دو کودک 6 و 8 ساله به همراه والدین خود  و دو بچه گربه جهت صعود بام ایران عازم  قله دماوند شده اند . به گفته شاهدان این خانواده سه روز در ارتفاع 4200 بارگاه سوم دماوند بوده اند و دیروز اعلام شد که کودک 6 ساله دچار ادم مغزی شده است.

فاجعه اینجاست که ویدئویی که قبل از صعود در صفحه اینستاگرام این دو کودک منتشر شده آنها را در حال آنباکسینگ یک جعبه حاوی تعداد زیادی کپسول اکسیژن نشان می دهد. ظاهرا والدین این دو کودک از خطرات حضور فرزندان خود در ارتفاع کاملا مطلع بوده اند و کاملا آگاهانه دست به این اقدام خطرناک زده اند! اما ظاهرا جمع آوری لایک و کامنت و فالوئر برای والدین این دو کودک مهمتر از جان فرزندانشان بوده است و عطش ثبت رکورد کم سن و سال ترین صعودکنندگان دماوند باعث شده است والدین این دو کودک چشم خود را بر روی خطرات این صعود ببندند!

در حین صعود نیز این خانواده دیداری با پزشک یکی از تیم های کوهنوردی حاضر در منطقه داشته اند و متاسفانه تلاشهای این پزشک نیز برای آگاه ساختن والدین نسبت به خطرات حضور این دو کودک در ارتفاع بالای 4000 متر بی نتیجه بوده است و ایشان همچنان اصرار به ادامه صعود داشته اند.

در مورد خطرات حضور کودکان در ارتفاع فراوان سخن گفته شده است. حضور کودکان کمتر از 8 سال در ارتفاع بیشتر از 2800 تا3000 متر و برای مدت زمان بیش از 6 تا 8 ساعت از نظر پزشکی منع شده است. بردن کودکان به ارتفاع و در معرض خطر ارتفاع زدگی قرار دادن آنها به هیچ عنوان کار درست و ایمنی نیست و عواقب جدی و خطرناکی مانند آسیب به مغز، قلب و ریه کودک را به همراه خواهد داشت. زیرا سیستم های دفاعی بدن کودکان به اندازه کافی و مانند بزرگسالان تکامل یافته نیست . در صورت بروز بیماری های ارتفاع درمان نیز بسیار دشوار است.

سوال اینجاست :

• آیا قله دماوند و ارتفاع 5600 متر تفرجگاه شهری است که حضور  کودک خردسال 6 و 8 ساله و حیوانات خانگی (دو بچه گربه 20 روزه ) در آن محلی از اعراب داشته باشد؟
• چرا باید دوکودک بیگناه قربانی زیاده خواهی های والدین خود شوند؟
• عطش والدین این دو کودک در جذب مخاطب و شوآف در فضای اینستاگرام تا کجا ادامه خواهد داشت؟

به یاد داشته باشیم:

سلامت کودکان از هر چیز مهمتر است...

روز 16 شهریور روز وبلاگستان فارسی بود. دلیل انتخاب این تاریخ ثبت اولین نوشته وبلاگی ایرانی در سال 1380 بود.  وبلاگنویسی  بعد از در ایران گسترده تر شد و به همین ترتیب کم کم وبلاگ هایی با موضوع کوه نویسی پدیدار شدند.

وبلاگ هایی پدیدار شدند که در طول هفته آپدیت می شدند و عکس ها و گزارش هایی از آخر هفته خود را منتشر می کردند. این وبلاگ ها کم نبودند ولی مخاطبان وبلاگی کوه تغییر رویه داده بودند، دیگر خواندن گزارش های کوه عادی راضی‌شان نمی‌کرد، بیشتر آنها، حالا مستقلا منابعی را دنبال می کردند که اطلاعات دقیق تر و علمی تر و به روز تری را در اختیارشان قرار دهد.  در کوهنویسی تحلیل‌ها و مطالب جدی‌تری را جستجو می‌شدند، دیگر یک نام وبلاگ شاعرانه یا دخترانه کنجکاوشان نمی‌کرد.

جنگ و جدل ها، دوستی ها و آشنایی ها، ازدواج ها و طلاق ها در بطن این وبلاگستان با موضوع کوه و کوهنوردی صورت میگرفت و ادامه داشت. فضای وبلاگ نویسی و کوه نویسی میزبان انسانهایی شده بود که می توانستند با مطلبی و مقاله ای موجی را در فضای کوهنوردی کشور راه بیاندازند.

این وبلاگ ها با گردهمایی هایی متنوع مثل "کافه کوه " و " صعود قلم " به آرامی توانست جای پای خود را در جامعه کوهنوردی مستحکم کند و نقش پر رنگی در فضای کوهنوردی داشته باشد. تمام مقالات دنیای کوه نویسی بی هیچ چشم داشتی منتشر می شد و تنها انرژی ادامه کار تعداد کامنت ها و پیشنهادات تبادل لینک بود که باعث می شد نویسنده باز هم به نوشتن ادامه دهد.

ولی متاسفانه امواج سونامی پشت سر هم به ساحل کوهنویسی رسیدند، اول از همه از دست رفتن حجم بزرگی از دیتا بیس سیستم وبلاگی بلاگفا که ماه ها طول کشید و بعد از بالا آمدن وبلاگ ها دیگر خیلی از مطالب خاطره انگیز و مهم را در اختیار نداشتیم. پس از مدتی همین اتفاق برای پرشین بلاگ افتاد و در ادامه سیستم های وبلاگی دیگر به ترتیب کلا خدمات خود را قطع کردند ... وبلاگ ها به ترتیب حذف شدند و جانی برای شروع دوباره وبلاگ نویسی در خانه ای جدید نماند.

در همین زمان که وبلاگ ها بی رمق شده بودند فضای مجازی موبایلی پدیدار شد و تیر آخر بر پیکر کوه نویسی زده شد. حالا افرادی را داریم فقط عکسی از خود می گیرند و متنی کپی شده و گاها نامعتبر از شاعری را به آن افزوده و منتشر می کنند و خود را کوه نویس می نامند.

کافه کوه با تصمیم چند نفر به یک باره از هم پایشید و دیگر هیچ کسی انتظار آخرین پنجشنبه ماه را نمی کشد و صعود قلم از آرمانی که برایش‌متصور‌شده بود خارج شد و تبدیل به ابزاری برای گسترش تفکرات افرادی خاص شده است.

هستند هنوز کسانی که وبلاگ می نویسند ولی آنها شمعی هستند در تاریکی ...

وقتی این خبر را در پیج اینستاگرامی هیت کوهنوردی و صعود های ورزشی استان تهران دیدم یاد اون  ویدئوهایی افتادم که میگفت : نگران نباشید خبر های خوبی در راه است .... و هفته بعد خوبی آن خبرها تمام زوایای زندگی مردم کشور را تحت تاثیر قرار می داد!!!!

کاش واقعا دوستان اتاق فکر و مسئولان داخل هیت کوهنوردی و صعود های ورزشی استان تهران بیایید و کمی بیشتر در مورد ایده های خاص و جالب توضیح دهند که واقعا چرا ؟؟؟؟

آیا قبل از پخش این اخبار خوب و خدمات ارزنده ایده های خود را با چند نفر دیگر مطرح می کنند؟ به چه افرادی این ایده ها مطرح شده و طرح ها تصویب می شوند؟ اصلا آیا نیم نگاهی به نظرات دیگران در مورد طرح هایشان می اندازند؟

قبل از پرداختن به موضوع خبر خوب یک درخواست دارم: لطفا گزارشی از "طرح جامع پشتیبانی کوهنوردان " ارائه دهند تا افکار عمومی در مورد کیفیت و نتایج این طرح مطلع شوند و در انتهای آن گزارش با استناد به آن گزارش از طرح های جدید خصوصا اخبار خوب بعدی نیز رونمایی کنند. 

هنوز ساعتی از انتشار این خبر خوب نگذشته است که بازخوردهای جامعه کوهنوردی کشور در حال دیده شدن است. با دیدن این بازخوردها که نمونه ای کوچک از مطالب و نوشته های گروهای مختلف است می توان متوجه نظر جمعی شد و شاید نیاز به توضیح بیشتر نداشته باشد.

جا دارد از فدراسیون کوهنوردی کشور نیز بخواهیم که توضیحی در مورد هیئت زیر نظر فدراسیون و طرح های متنوع آن به جامعه کوهنوردی کشور ارائه دهد(؟!) . به نظر می رسد به بهانه کمبود بودجه ، هیئت تهران به هر نحو ممکن سعی دارد کسب درآمد از کوهنوردان و سنگنوردان کشور داشته باشد.

پی نوشت : وب سایت کوه نامه آماده انتشار گزارش و پاسخ هیئت تهران در مورد طرح های مختلف ارائه شده می باشد.