خلاصه فیلم: در دهکده ای در آلمان دو برادر خردسال به نامهای راينهولد و گونتر آرزو دارند تا در آينده کوهنورد شوند و قله نانگا پاربات در هیمالیا را فتح کنند. سالها بعد آن دو که مردان جوانی شده اند به همراه يک گروه کوهنوردی عازم فتح قله نانگا پاربات می شوند اين دو برادر که عادت به تک روی دارند، تصميم می گيرند تا راینهولد برادر بزرگتر به تنهايی به قله برود و گونتر تجهيزات بازگشت او را از قله آماده کند. اما گونتر دچار احساس رقابت و حسادت با برادرش می شود و ...
محصول آلمان – سال 2010
کارگردان : ژوزف ویلسمیر
بازیگران : فلورین استتر، اندریاس توبیاس، کارل مارکو ویکز و...
تماشای فیلم نانگا به رغم همه سانسورهای نابجای فیلم، ترجمه نادرست لوازم و تکنیکهای کوهنوردی و تبلیغات ریز و درشت صداو سیما چندین حسن به همراه داشت، از جمله تماشای یک برنامه شبکه سوم سیما پس از چندسال (البته بجز برنامه های ورزشی) و از آن مهمتر ورود بی هزینه به گوشه ای از دشواری های یک برنامه بزرگ.
با تماشای صحنه های فیلم که در آن تصاویری زنده از محیط واقعی هیمالیا را نیز نمایش می داد و از سختی های فعالیتی مربوط به بیش از 40 سال قبل می گفت، با خود اندیشیدم چقدر راحت انسانها بی رحمانه به نقد مردانی می پردازند که دنیایی ورای دنیای زمینیان دارند!
چگونه می توان بدون ورود و لمس دنیای رویایی هیمالیا به خود اجازه داد از متراژهای صعود صحبت کرد!
از جا گذاردن دوستان گفت!
اختلافات درون تیمها را نقد کرد!
و برای دشواریهای ایشان راه حل ارائه داد؟!
اگرچه فیلم صعود به نانگا که حکایت نخستین صعود آلمانها (تیم آلمانی-اطریشی به سرپرستی کارل هرلیخ کوفر) است گویای واقعیت تلخ نقد حتی در 4 دهه قبل و اختلاف سرپرست با اعضاء تیم در آن دوران داشت و نشان می داد نقد نامنصفانه حتی در خود تیمها نیز وجود داشته! چه رسد به پشت گود نشینان و تماشاگران صعود دیگران!
پی نوشت:
دکتر کارل هرلیخ کوفر در سال 1916 در شواین فورت آلمان متولد شد. او دوره تحصیلات متوسطه خود را در روزاین هایم به پایان رساند، سپس به مونیخ رفت و به تحصیلات عالیه پرداخت و در سال 1944 دکترای خود را با موفقیت به پایان رساند. دکتر هرلیخ کوفر از سال 1946 در مونیخ به کار طبابت پرداخت (نقل از کتاب نانگاپاربات ترجمه احد سالکی).
وی بدلیل کوهنورد بودن برادر ناتنی اش ویلی مرکل که بعدهای در سال 1934 در نانگاپاربات بر اثر سقوط بهمن جان سپرد از جوانی به کوهنوردی روی آورد و از سال 1953 تا پیش از مرگش در سال 1991 بیش از 10 هیئت بزرگ را در اورست و نانگاپاربات رهبری نمود. از آن جمله می توان به نخستین صعود نانگاپاربات توسط هرمان بول در سال 1953، صعود جبهه دیامیر مسیر کینشوفر و نخستین صعود رخ روپال در سال 1970 و ... اشاره نمود.
هرلیخ کوفر همچنین کتابهای زیادی را نیز از تلاشهایش منتشر کرد که مهمترین آنها با نام نانگاپاربات که شرحی است از تلاش های کوهنوردان از سال 1895 تا 1970 بر روی این کوه در سال 1351 توسط آقای احد سالکی به زبان پارسی ترجمه شد (متاسفانه آقای سالکی از چاپ دوم این کتاب تحت عنوان حماسه نانگاپاربات به نام آقای ناصر پور پیرا بدون کسب اجازه از مترجم کتاب در سال 1367 گله مند بود!).
منابع : وب سایت شبکه 3 و وبلاگ کوه قاف (رضا زارعی )
