جبهه شمالی بانیتا باراک 1 به ارتفاع 7285 متر که به اوگره معروف است یکی از مشکلات حل نشده هیمالیا محسوب می شود. تیم روسی راتمیرموخامتزیانف، الکساندرپارفنوف و آلکسی سوخارف قصد دارند بر این جبهه دشوار تلاش کنند. موخامتزیانف این اکسپدیشن را نقطه اوج تکامل فعالیت آنها به عنوان یک کوهنورد طی سالیان متمادی توصیف کرده، او نوشته: "در صورت موفقیت در صعود از این کوه افسانه ای کاری مهم انجام داده ایم و بر تاریخ کوه نوردی اثرگذار خواهیم بود"
سال گذشته آنها کلنگ طلایی روسیه را برای ایجاد مسیری جدید بر قله میلیتاری توپوگرافر در تین شان مرکزی دریافت کردند.
دشوار و خطرناک
اوگره یک برج گرانیتی چشمگیر است که از سه گروه قله های ناهموار قراقروم، لاتوک ها، اوگره ها و برج های بیاچراهی نشأت گرفته، رخ شمالی اوگره از یخچال جوکتوئی قابل دسترسی است. تنها سه صعود در تاریخ این قله وجود دارد که اولین آنها در سال 1977 توسط دوگ اسکات و کریس بانینگتون بوده که یکی از حماسه های کوهنوردی شناخته شده، بعد از صعود از تیغه جنوب غربی به سمت قله جنوبی، هردوپای دوگ اسکات در اثر سقوط می شکند و موفق می شود با خزیدن فرود آید و زنده ماندن آنها یک معجزه بود.
صعود دوم توسط اورس استوکر، ایوان وولف و توماس هوبر از تیغه جنوبی انجام شده که طی 24 سال 20 تلاش ناموفق توسط چندین تیم داشته. کایل دمپستر و هیدن کندی سومین صعود را در سال 2012 از طریق مسیری جدید تا جبهه جنوبی انجام دادند و به همین خاطر کلنگ طلایی را دریافت کردند. این یک کوه دشوار و خطرناک است و مهم نیست از کدام سمت صعود شود.
آخرین تلاش بر اوگره در سال گذشته انجام شد. فرانسوا کازانلی و متئو دلابوردلا از ایتالیا، سیلوان شوباخ از سوئیس و سایمون ولفرینگر از فرانسه تلاشی بر تیغه جنوب شرقی داشتند و به دلیل شرایط جوی چندان پیشروی نداشتند اما توانستند مسیری جدید در بانیتا کاباتا، قله ای نزدیک که نام آن به معنی "پسر اوگره ها" است، ایجاد کنند.
تلاش های جبهه شمالی
در سال 2012 هرو بارماسه و دانیل برناسکونی جبهه شمالی را شناسایی کردند که حتی از جبهه جنوبی عمودی تر و خطرناکتر است. این بار نیز شرایط جوی آنها را از تلاش بر این جبهه بازداشت. بروس نرماند از بریتانیا در سال 2013 و 2015 در همراهی با بیلی پیرسون از امریکا بر جهبه شمالی تلاش کردند. در سال 2015 آنها در مجله امریکایی آلپاین اشاره کردند که یک مانع صخره ای آنها را در ارتفاع 7100 متر متوقف کرده که به هیچ وجه گرانیت عالی که اوگره به آن معروف شده، نبوده بلکه سنگی سست و نازک با رگه های قرمز و سیاه بوده که امکان استفاده از هیچ نوع حمایت، ابزار یا کرامپون بر روی آن وجود نداشته زیرا بسیار ریزشی بوده. نرماند گفته: "بدون پوشش یخ یا برف که شاید فقط در سپتامبر قابل انتطار بود، پیشروی غیرممکن بود".
حالا نوبت روس هاست که با این جانور مهیب مبارزه کنند.
منبع: explorers
